Zorgmoeders in coronatijd

Het wordt steeds duidelijker dat ook veel kinderen geraakt worden door corona. Niet het virus zelf, maar de corona-maatregelen zorgen voor schade. Bijvoorbeeld bij kinderen voor wie de zorg niet in het ziekenhuis, maar thuis plaatsvindt. Journalist Marte van Santen vroeg aan drie zorgmoeders  welke boodschap zij hebben voor artsen en beleidmakers.

Geert Tom werkte als kinderarts dertig jaar in het buitenland. Vooral in ontwikkelingslanden in Afrika en het Caribisch gebied. Die ervaring leerde hem dat je als Westerse arts de beste zorg kan leveren als je samenwerkt met lokale zorgverleners. “Zij herkennen beter dan wij de klachten en signalen van zieke kinderen. Ze begrijpen symptomen die wij als Westerse kinderarts niet eens waarnemen, zelfs al spreek je de plaatselijke taal. Dat komt omdat wij de cultuur niet begrijpen. Dan mis je veel. Je diagnoses kloppen niet, je geeft verkeerde behandelingen, noem maar op.”

‘De kinderen zijn angstig en vertrouwen je niet. Het zou helpen als de sfeer AZC’s wat minder bedreigend zou zijn. Je bent nu in Nederland, je bent veilig’

Net terug uit Malawi

Ahmad, Syrisch kinderarts en in augustus 2015 om veiligheidsredenen gevlucht uit zijn woonplaats Aleppo, kwam in Heumensoord terecht, het inmiddels gesloten opvangcentrum
voor vluchtelingen bij Nijmegen. Daar stapte op een dag een Nederlandse kinderarts op hem af, Geert Tom Heikens, gepensioneerd kinderarts in Apeldoorn. Geert Tom was
net terug uit Malawi, waar hij de afgelopen acht jaar heeft gewerkt als kinderarts en opleider. “Ik was net in Nederland toen de grote instroom van Syrische en andere
vluchtelingen gaande was. Ik wist meteen dat ik iets wilde doen. Ik wilde een bijdrage leveren aan de opvang van de vluchtelingenkinderen.”

Geert Tom werkte als kinderarts dertig jaar in het buitenland. Vooral in ontwikkelingslanden in Afrika en het Caribisch gebied. Die ervaring leerde hem dat je als Westerse arts de beste zorg kan leveren als je samenwerkt met lokale zorgverleners. “Zij herkennen beter dan wij de klachten en signalen van zieke kinderen. Ze begrijpen symptomen die wij als Westerse kinderarts niet eens waarnemen, zelfs al spreek je de plaatselijke taal. Dat komt omdat wij de cultuur niet begrijpen. Dan mis je veel. Je diagnoses kloppen niet, je geeft verkeerde behandelingen, noem maar op.”

Verdenking op HIV

Ahmad, Syrisch kinderarts en in augustus 2015 om veiligheidsredenen gevlucht uit zijn woonplaats Aleppo, kwam in Heumensoord terecht, het inmiddels gesloten opvangcentrum voor vluchtelingen bij Nijmegen. Daar stapte op een dag een Nederlandse kinderarts op hem af, Geert Tom Heikens, gepensioneerd kinderarts in Apeldoorn. Geert Tom was net terug uit Malawi, waar hij de afgelopen acht jaar heeft gewerkt als kinderarts en opleider. “Ik was net in Nederland toen de grote instroom van Syrische en andere vluchtelingen gaande was. Ik wist meteen dat ik iets wilde doen. Ik wilde een bijdrage leveren aan de opvang van de vluchtelingenkinderen.”

Geert Tom werkte als kinderarts dertig jaar in het buitenland. Vooral in ontwikkelingslanden in Afrika en het Caribisch gebied. Die ervaring leerde hem dat je als Westerse arts de beste zorg kan leveren als je samenwerkt met lokale zorgverleners.